• L’invèr a l’è rivà e Nadàl a l’è amnì.
• A j’ò vist, Pipèn!
• I nastèr d’argènt, ‘l candeili, ‘l presepi … El vidren’ni, pen’ni ‘d roba bela e bon’na. Ma sé, va nòn. Um pias propi u Nadàl!
• Perché a tej ‘n ansansà, Pipèn! Perché tej, u Nadàl, t’al uardi da chi, dal casinòt, ‘ndò che tùt ‘l’è pù facil. Ma j’ater, Pipèn?
• J’ater, chi?
• Cui che ‘l casinòt i san gnònch se ch’l’è. Cui ch’ian la disgrassia d’avej d’i sold da spendi. Ma t’ai pensi nenta che ruen’na per sa gent u Nadàl?
• Ruen’na perché, Maria?
• Perché? Ma pusibil ch’a tat rendi nent chent d’i prublema d’j’ater? Te tat ‘na stai chi tranquil, an tu to casinòt, an mez a la campagna. Tat fai Nadàl cun poca roba e ut ‘na frega ‘nsà ‘d cui ch’iòn da fè i rigal! Ma ‘t lai vist se ch’al custa ‘des ‘l panentòn?
• Menimòn ‘t ’l’ai capija!
• A j’ava nent pensà, Maria. Certo che a l’è ‘na bela quistion! Noi al crumpuma nenta e chi cu sa vist, u sa vist, ma cui ch’jòn da rigaleli o i poru nent fen a menu ‘d mangeli per tradisiòn, i devu treni fora di euro, Maria.
• Che po’, al fisa ammà el panatòn, ma u jè ònche tùt u rest.
• Perché, ‘t pensi ch’al saba nenta? El pen, el bali da tachèj ansùma, el luci. ‘Na roba ch’a la finìs pù!
• T’ai razòn. La gent ‘l’è mea tita piasaja mà c’mè noi.
• Cui ch’jòn la cà grosa, cun tònti stònsij e i devu bùtè el decurasiòn dapartùt, i devu treni fora d’la muneida, ma ònche d’i parpaiòn!
• Nujàter quòndi ch’a juma tacà quatr o sing carameli ai ram du gerani e a juma rigalà la liquirissia da cicè al fanciòt, a suma post.
• E anveci, cui ch’jòn da sdebitési cun l’asesùr “Bùta ‘n sacocia”, cu j’à facc avej el permès ‘d costruì la vila ‘ndò ch’as pudiva nenta, i son propri mal piazà!
• Ai cred! I poru mea presentèsi da la person’na ‘mpurtònta cun la solita cavagnèta pen’na ‘d robi da mangè. I devu fè d’i rigàl simbolich, ma ch’j’abu dal valur, per nenta ufendi.
• Oh zà! In quader d’autur, ‘na plissa per la siura, ‘na fuoriserie …
• Eh sè! I son titi robi che at pori meja purteij a mòn. Ui va an po’ ‘d signorilità.
• Ambzò ‘t vaghi lè cun ‘na bela scatulèta duràja, cun andrenta el ciav d’la machina, nova nova, che a te ut serv nenta e t’ai lai antestaja a lù!
• Pensa che cifri cui tuca trè fora! Povra gent.
• U jè sempèr chi cu sta pez che noi, Maria. Uarda se ch’at digh, Maria: quasi quasi, u Nadàl um piaz pü!
• Ooh, t’la vighi! U Nadàl ‘l’è ‘na roba ch’la bita malincunija. Lassa perdi cui che la tredicesima ui la mòngia el conguaglio fiscal, perché cui lè il capissu da lur ch’jòn mea ‘d sold da spendi, ma j’ater?
• Fam nent pensè, Maria, a j’ater. A cui povr’omi che i pagu nenta el tasi da tònc ani, perché i cunòsu ist e cul e i devu sempèr ònzi da chi e da là. Cuilè sè ch’j’òn d’i sold da spendi! Ma ambzògna chi s’adeguo. Se i so amiz i disu: “Duma a Sentropè, o a Miami, i devu parti ònche lur, e zù d’i sold! Peja ‘d j’aerei, va an ti hotel ‘d prima qualità, beiv u ciampàgn. ‘Na roba ch’at la digh nenta!
• E te t’ai el curagi d’amnim a dì ch’ut piaz u Nadal, Pipèn?
• Um piaziva, Maria. T’zai, del vòti jen u sa scred che la vita la seja ugual per tùcc e ònveci u jè sempèr chi cu sta pez! E nujatèr se ca fuma per Nadàl, Maria?
• As fuma j’òugùri, Pipèn!
