Tùc j’ani al meiz d’avrì durònt la fera
andavu da me nòna Carolina
ch’l’ha mai mancà na vòta an primavera
ad fè për noi la torta Pasqualina.
An t’na terren’na gròsa c’me na cà
ansèma j’ov e ‘l tumi du siràs,
u j’era cun al peivi e al nus muscà
furmàg gratà e du scùdla ‘d spinàs.
Finì ‘d mùscè l’impast cul furchetòn
la trava zù la sfoja an t’la turtera
e dòp aveila ampinija cul pastòn
la fava el voj për j’ov e ‘n po’ ‘d gruvera.
An t’ùn cantòn d’la curt a sut l’andròn
u j’era ùn furn a ligna fac a mòn
e lè i favu còsi torti e pòn
che nòna l’ampastava cul so mòn.
Ma da cul dì che nòna a l’è spiraja
ùn mònd a l’è finì an cul mument
an t’ùn cantòn d’la cà abandunaja
ùn furn a ligna l’ha sarà i batent!
Ormai i temp che tùt a l’era genuen
i son pasà e ‘l nòni i son pù culi,
al masim i preparu a j’anvudèn
‘na “pizza surgelata” col siguli!